1. جریان نامی (In): حداکثر جریانی که کلید می تواند در آن کار کند.
2. ولتاژ نامی (Ue): این ولتاژ برای عملکرد مداوم کلید اتوماتیک است. ولتاژ نامی معمولا مشابه یا نزدیک به ولتاژ سیستم است.
3. ولتاژ عایق بندی (Ui): این ولتاژ، حداکثر ولتاژی است که کلید اتوماتیک می تواند در شرایط آزمایشگاهی مقاومت کند. ولتاژ نامی معمولا کمتر از این ولتاژ است تا یک حاشیه ی ایمن ایجاد کند.
4. قدرت قطع سرویس (Ics): حداکثر مقدار جریان اتصال کوتاه که در آن کلید اتوماتیک می تواند مدار را بدون آسیب فیزیکی قطع کند. MCCB ها معمولا پس از عملیات قطع خطا قابل استفاده مجدد هستند، مشروط بر اینکه از این مقدار تجاوز نکنند. هرچه Ics بالاتر باشد، کلید اتوماتیک قابل اعتمادتر است.
5. قدرت قطع نهایی (Icu): حداکثر قدرت قطعی است که کلید اتوماتیک می تواند مدار را با آسیب فیزیکی قطع کند. این بالاترین مقدار جریان خطایی است که MCCB می تواند مدیریت کند و فراتر از این محدودیت، کار نخواهد کرد. اگر جریان خطا از این مقدار بیش تر شود، MCCB نمی تواند خاموش شود و باید مکانیزم حفاظتی دیگری با قدرت قطع بالاتر عمل کند.
6. دوام مکانیکی: حداکثر تعداد دفعاتی است که MCCB، می تواند قبل از از کار افتادن به صورت دستی کار کند (به شرط متصل نبودن کانتکت ها به بار).
7. دوام الکتریکی: حداکثر تعداد دفعاتی است که MCCB، می تواند قبل از از کار افتادن به صورت دستی کار کند (به شرط متصل بودن کانتکت ها به بار).
8. فرکانس کاری: بیش تر کلیدهای اتوماتیک چه در سیستم 50 هرتز و چه 60 هرتز اعمال شوند، همان مشخصات قطع را دارند. در سیستم های با فرکانس بالاتر، ممکن است نیاز باشد که کلید به طور خاص کالیبره شود. برای مثال کلیدی که واحد تریپ مغناطیسی - حرارتی دارد، به احتمال زیاد در فرکانس بالاتر از 60 هرتز همان عملکرد حرارتی یا مغناطیسی را نداشته باشد.
9. تعداد پل: با توجه به نوع سیستم توزیعی که کلید اتوماتیک در آن اعمال شده، تعیین می شود. برای کاربردهای تک فاز با نول زمین شده، می توان از یک کلید اتوماتیک تک پل استفاده کرد. در سیستم های سه فاز از کلید اتوماتیک دو پل و سه پل استفاده می شود.
